بزرگترین مزایای کفش اسکیت chicago با کفی ولکانیزه، وزن کمتر و انعطاف پذیری بیشتر به لطف زیره نازک تر است.
چنین ساخت و ساز کف باعث ایجاد حس باورنکردنی تخته می شود.
زیرا بر خلاف کفی فنجانی، تک تک قطعات لاستیکی تنها در کفه های ولکانیزه به یکدیگر چسبانده شده و توسط یک نوار لاستیکی باریک به قسمت بالایی چسبانده می شوند.
این بدان معنی است که می توانید به محض اینکه کفش اسکیت خود را به دست آوردید، بدون اینکه ابتدا آنها را بشکنید، روی تخته خود بپرید.
نقطه ضعف این فرآیند تولید این است که کفش اسکیت ولکانیزه نسبتاً سریع فرسوده می‌شوند و بیشتر مستعد ساییدگی هستند.
همچنین به دلیل نازک‌تر و نرم‌تر بودن کفی‌ها، به خوبی کفی آن را مرطوب نمی‌کنند.
زیره کاپ از سه قسمت اصلی تشکیل شده است: یک زیره، یک زیره میانی ساخته شده از فوم بسیار الاستیک و سبک وزن و یک کفی جداگانه. زیره از یک تکه تشکیل شده است.
در قسمت بالایی به طور ایمن به زیره میانی چسبانده می شود و علاوه بر این به کفش اسکیت دوخته می شود، در حالی که کفی آن یا به آن چسب زده می شود یا به سادگی وارد می شود.
به دلیل کفی ضخیم پلی اورتان و درز اضافی، یک کفش اسکیت با کفی فنجانی پایدارتر و بهتر از کفی ولکانیزه می‌شود، مخصوصاً اگر در حال اسکیت هستید.
با این حال، به دلیل کفی ضخیم، این کفش اسکیت ها نیز نسبت به کفی‌های ولکانیزه، سنگین‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند و بنابراین شکستن آنها بیشتر طول می‌کشد.
بسته به سازنده، پروفیل های کفش اسکیت متفاوتی وجود دارد که به هر دو زیره فنجانی و کفی ولکانیزه، انعطاف پذیری، بالشتک، احساس تخته یا چسبندگی بیشتری می دهد.
از جمله شناخته شده ترین ها می توان به پروفیل Herringbone و کفی وافل اشاره کرد که به طور انحصاری برای اسکیت بورد توسط Vans ساخته شده است.
امروزه این روند به طور پیوسته به سمت کفی های فوق سبک مانند زیره Nike Free که هم برای کفش اسکیت های کتانی و هم برای کفش های پس از اسکیت مناسب است در حال حرکت است.
زیره‌هایی با پروفیل‌های ضخیم‌تر عمدتاً در کفش اسکیت زمستانی و بیرونی برای ایجاد چسبندگی لازم در شرایط برف و مرطوب استفاده می‌شوند.
