پاره شدن لباس هندی در شیراز موجب کنسل شدن عروسی شد

ساری یک لباس هندی در شیراز است که محبوبیت بالایی دارد.

این یک لباس از شبه قاره هند است که دارای یک پرده بدون دوخت به طول 4.5 تا 9 متر و عرض 600 تا 1200 میلی متر است.

بنابراین، آن را در میان لباس های سنتی هندی معروف قرار داده است. حلوار کامیز لباس ملی پاکستان است که معمولاً پوشیده می شود.

همچنین مردان در افغانستان و زنان و برخی از مردان در منطقه پنجاب هند بسیار آن را می پوشند و خانم ها در هند و آسیای جنوبی به طور کلی آن را از آنها پذیرفته اند.

این لباس سنتی هندی، شلوار تنگی است که مردان و زنان آسیای جنوبی می پوشند.

شلوار شبیه به معروف‌تر شاهروها (شالوار) است.

چوریدارها سریع‌تر منقبض می‌شوند و ویژگی‌های پا را آشکار می‌کنند.

با این حال، کشش ذاتی آنها به دلیل بریده شدن آنها بر روی سوگیری است.

به طور کلی، ریه ها بر دو نوع هستند ریه های باز و ریه های بخیه دار. برای ساختن لنگی های دوخته شده، هر دو انتهای آن به هم دوخته می شود تا ساختاری لوله مانند ایجاد شود.

آچکان یک ژاکت کوچک با دکمه‌های باز است. به عنوان یک قانون کلی، طول ژاکت کمی زیر زانو است.

شباهت هایی بین آچکان و شروانی وجود دارد که یک لباس به سبک کت و کت به طور قابل توجهی بلندتر است. یقه کت نهرو است.

به طور سنتی، مردم آچکان را با شلوارهای چوریدار می پوشیدند که شلوارهای بلند و تنگ است.

زنان در شمال هند، پاکستان و خاورمیانه از انارکالی استفاده می‌کنند که سبکی است که بسیار مورد توجه آنهاست.

گلدوزی ها و طول های کت و شلوار انارکالی متفاوت است، از جمله انواع قد بلند.

در مراسم عروسی و سایر مناسبت های خاص، بسیاری از زنان ممکن است کت و شلوارهای انارکالی دوزی شده را بپوشند که وزن بیشتری دارند.

علاوه بر جشنواره های سنتی، ناهارهای معمولی، جشن های سالگرد استفاده می شود.

خانم های هندی برای مناسبت های دیگر کت و شلوار انارکالی می پوشند.

کامیز انارکالی می تواند بدون آستین باشد یا دارای آستین هایی باشد که طول آن از کلاه تا مچ متغیر است.

در مراتی به نام dhotar معروف است. چادرا نام پنجابی آن است.

علاوه بر این، آنها آن را “Dhotiyu” در گجراتی و “Pancha” در تلوگو می نامند. آنها یک نوع گیاه هستند.