مصرف میگو پوست کنده موجب شفاف شدن پوست صورت می شود

میگو پوست کنده سطح کلسترول بالایی دارند، اگرچه کمتر از مقدار کل موجود در تخم مرغ هستند.

بنابراین، شما باید این میزان مصرف را با بقیه رژیم غذایی خود متعادل کنید.

در حالی که باید به کلسترول رژیم غذایی توجه کنید، تحقیقات فعلی نشان می دهد که چربی اشباع شده تأثیر بیشتری بر سطح کلسترول بدن نسبت به کلسترول رژیم غذایی دارد.

در واقع، انجمن قلب آمریکا می‌گوید محدود کردن غذاهای حاوی چربی‌های اشباع شده و ترانس کلیدی‌تر برای کنترل سطح کلسترول در بدن است.

همچنین بدانید که میگو به همراه شیر، تخم مرغ، ماهی، آجیل درختی، بادام زمینی، گندم و دانه های سویا، یک آلرژن عالی است.

این بدان معناست که افرادی که آلرژی دارند ممکن است آنافیلاکسی شدید و حتی تهدید کننده زندگی را هنگام خوردن میگو تجربه کنند. بنابراین اگر آلرژی دارید، در مواقع اضطراری یک EpiPen همراه داشته باشید.

میگو

برعکس، مصرف یک رژیم غذایی معمولی حاوی 300 گرم میگو، سطح تری گلیسیرید (چربی) را تا 13 درصد کاهش می دهد.

یافته‌ها نتیجه می‌گیرند که مصرف متوسط میگو بر پروفایل چربی کلی بدن تأثیر منفی نمی‌گذارد و نوع اسید چرب رژیم غذایی، نه سطح کلسترول رژیم غذایی، تنظیم‌کننده قوی سطح کلسترول سرم است.

میگو به دلیل وجود آنتی اکسیدان آستاگزانتین، چربی های سالم و مواد معدنی بسیار مفید است. در بخش بعدی به مزایای آنها می پردازیم.

قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید رادیکال های آزاد تولید می کند که می تواند پیری پوست را تسریع کند.

مطالعات نشان می دهد که آستاگزانتین (یک آنتی اکسیدان قوی موجود در میگو) آسیب سلولی ناشی از این رادیکال های آزاد را سرکوب می کند.

علاوه بر این، آستاگزانتین همچنین مکانیسم دفاعی آنتی اکسیدانی بدن را تحریک می کند.

میگو همچنین حاوی ترهالوز است، نوعی قند که از پوست و مو در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش محافظت می کند.

تائورین، پروتئین موجود در میگو نیز دارای خواص ضد پیری است.

التهاب مزمن ناشی از استرس اکسیداتیو می تواند خطر تخریب عصبی، سرطان و آسیب پوست را افزایش دهد.

همانطور که گفته شد، آستاگزانتین استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد و ممکن است به درمان اختلالات التهابی پوست مانند پسوریازیس و درماتیت آتوپیک کمک کند.

گلیکوزامینوگلیکان، یک ترکیب زیست فعال موجود در میگو، دارای خواص ضد التهابی است و به کاهش هجوم سلول های التهابی به محل آسیب کمک می کند.

آنها همچنین حاوی یک پپتید ضد التهابی (زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینه) به نام فاکتور ضد لیپوپلی ساکارید میگو (SALF) هستند که به عنوان دارویی برای درمان بالقوه بیماری های التهابی مجرای ادرار، واژن، دهانه رحم و لگن استفاده می شود.